φροντιδοκοπούμαι

-έομαι, Μ ταλαιπωρούμαι από φροντίδες, από έγνοιες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φροντίς, -ίδος + -κοποῦμαι (< -κοπῶ < -κοπος < κόπτω), πρβλ. στερνο-κοποῦμαι].